یکمم تو بغلت این تنِ خسته رو خوابش کن... تو که بخوای می تونی!

یچی همش کمه

دوس دارم بیام اینجا و همش غر بزنم

خوبیش اینه که اینجا هیشکی منو نمیشناسی و من میتونم خود واقعی درونم باشم و هی غصه بخورم هی غر بزنم هی بگم استرس دارم و هیچکس هم بهم غر نزنه که تو هم که همش حالت خوب نیست تو که همش استرس داری و...

و من تازگی ها فهمیدم به جز من تو دنیا خیلیای دیگه هم هستن که به اختلال اضطراب و پنیک اتک مبتلا هستن و من تنها نیستم و من یه آدم عجیب و غریب همیشه حال بد نیستم، خیلیای دیگه هم شبیه به من تو این دنیا هستن که از موضوعات مشترک با من رنج میبرن

و این رنج مشترک(اگر چه گفتنش سنگدلانه به نظر می رسه) کمی من رو تسکین میده که حداقل تنهای تنها نیستم

این دونستن رو مدیون شبکه های اجتماعی و اینترنتم

مدیون اینکه آدما میان و از تجربه هاشون میگن

خوبه که آدم بفهمه توی این دنیای بزرگ، تنها و بادردای عجیب غریب و خاص رها نشده

داشتن درد مشترک و دونستن این که یه عده ای هم تو این دنیا هستن که ممکنه مشکلاتت رو درک کنن حس خوبیه

پ.ن

من از پروانه ها هستم...

2

بغل می خوام

یه بغل آرامش بخش که خیلی وقته ازش محرومم...